Vraag en antwoord
Er bestaan veel onwaarheden of halve waarheden omtrent zout, waar zowel reguliere als alternatieve ‘deskundigen’ zich aan schuldig maken. Deze pagina is bedoeld om de waarheid van de leugen te onderscheiden.
Wat is het verschil tussen zeezout en gewoon zout?
Een hardnekkig misverstand is dat er essentieel geen verschil zou zijn tussen zeezout en gewoon tafelzout. Als er al toegegeven wordt dat zeezout meer mineralen bevat, dan wordt er steevast beweerd dat dit verschil ‘te verwaarlozen is’. Niets is minder waar. Ons lichaam heeft mineralen op macroniveau en op microniveau nodig. Op microniveau noemen we het spoorelementen. Juist die hele kleine hoeveelheden zijn nodig in precies die dosis, samenstelling en balans. Letterlijk ‘alle beetjes helpen’. Denken we het nu echt beter te weten dan de natuur?
Waarom wordt zout eigenlijk zo vaak geraffineerd?
Zout voor menselijke consumptie vormt slechts één procent van de markt van de zoutindustrie. Ongeveer 93% van de wereldwijde zoutproductie is voor industriële doeleinden bedoeld. De chemische industrie vereist uitsluitend pure natriumchloride. Aangezien dit de meerderheid vormt van de klandizie van de zoutfabrikanten is de norm voor zout een chemische geworden en worden alle natuurlijke elementen in zout weggeraffineerd, omdat ze als ‘onzuiver’ worden gezien.
Dit laat nog 7% over voor voedingsdoeleinden. Zes procent daarvan wordt gebruikt als conserveermiddel voor voeding, waardoor er slechts één procent overblijft dat op de markt gebracht wordt als ‘tafelzout’ of ‘keukenzout’. Wat tafelzout nog meer uit balans maakt, is het feit dat het gebleekt wordt met chloor- en aluminiumverbindingen en er antiklontermiddelen en soms zelfs suiker aan toegevoegd wordt.
Wat is het verschil tussen Keltisch zeezout en ander zeezout?
Helaas mag alle zout volgens de wet ‘zeezout’ genoemd worden. De redenering is dat alle zout oorspronkelijk afkomstig is uit de zee. Daar is op zich geen speld tussen te krijgen, maar toch is het van belang dat we onderscheid maken tussen landzout en zeezout. Wat namelijk ook een waarheid als een koe is, is dat landzout afkomstig is van het land en zeezout uit de zee. Landzout is geen zeezout, ook al komt het van oorsprong uit de zee.
Het meeste zout dat vandaag de dag verkocht wordt, inclusief ‘zeezout’ dat in natuurvoedingswinkels verkocht wordt, is landzout. Er worden soms misleidende namen aan gegeven, zoals bijvoorbeeld ‘oerzout’, maar het is gewoon landzout. Zoals gezegd maakt de wet geen onderscheid tussen landzout en zeezout. De consument zou dit wel moeten doen, omdat zeezout dat echt uit de zee komt het product is van zonlicht en water. Landzout is zout dat opgesloten is geraakt in droog en donker land, een groot verschil.
In het laatste geval is het zout één geworden met het land en wordt het met grote brokken uit het land gehakt. Zeezout, daarentegen, wordt gevormd door losse kristallen van diverse grootte (ieder mineraal kristalliseert op zijn eigen manier) en weerspiegelt daarmee de twee meest levensscheppende energieën van de aarde: water en licht.
Maar daarmee ben je er nog niet. Veel industrieel ‘zeezout’ kan mogelijk uit de zee afkomstig zijn, maar als het mooi wit, droog en van gelijke korrel is, is het geraffineerd. Wat ooit een compleet zeezout was, is nu gewassen, gedroogd en gestript van zijn mineralen en spoorelementen, zodat het teruggebracht wordt naar zijn twee basiselementen: natriumchloride (natrium en chloor). Dergelijk ‘zeezout’, dat als ‘tafelzout’ wordt verkocht, is niets meer dan pekel. Er is geen verschil tussen geraffineerde pekel en geraffineerd tafelzout, het is hetzelfde geraffineerde, witte zout, welke naam men er ook aan geeft.
Ik heb begrepen dat er in zeezout geen jodium zit en dat we dit belangrijke spoorelement uitsluitend in onze voeding door middel van gejodeerd zout kunnen verkrijgen. Bevat Keltisch zeezout nu wel of niet jodium?
Alles wat uit de zee komt, van vis en schaaldieren tot zeewier tot zout, bevat jodium. Keltisch zeezout bevat dus wel degelijk jodium, dat inderdaad een belangrijk spoorelement is en de schildklierfunctie en het immuunsysteem ondersteunt. Belangrijker nog, Keltisch zeezout bevat jodium in kleine hoeveelheden, het is immers niet voor niets een spoorelement.
Gejodeerd tafelzout is een heel ander verhaal. Door jodium opnieuw toe te voegen aan het zout geeft men in feite toe dat het misschien niet zo’n goed idee was om de jodium er in eerste instantie uit te halen. Er wordt echter gebruik gemaakt van een synthetische vorm van jodium die in te grote hoeveelheden wordt toegevoegd. Het lichaam geeft altijd de voorkeur aan natuurlijke, lichaamseigen stoffen en niet grove, door mensen gemaakte imitaties.
Wat is het verschil tussen Keltisch zeezout en Himalayazout?
Himalayazout is een ongeraffineerd zout afkomstig uit het Himalayagebergte in Pakistan. Het wordt vaak als het meest gezonde zout ter wereld neergezet en mede daardoor is de prijs van Himalayazout erg hoog. Een andere reden voor de hoge prijs is het transport van Oost-Azië naar West-Europa. Hoed je echter voor namaak, er bestaat zout uit, onder andere, Polen dat verkocht wordt als Himalayazout!
Keltisch zeezout kent geen imitaties en hoeft evenmin van de andere kant van de wereld te komen. Hier in Europa wordt het beste en meest complete zeezout ter wereld geproduceerd. Maar goed, dat zeggen er meer, dus waarom zou je mij geloven? Omdat Keltisch zeezout daadwerkelijk zout uit de zee is en niet van het land. Zie ook de vorige vraag, waarin ik het verschil uitleg tussen landzout en zeezout.
Het gaat er hier niet om Himalayazout negatief af te zetten tegen Keltisch zeezout. Allebei zijn het zeer goede en gezonde zouten. Een belangrijk verschil is echter wel dat Himalayazout een landzout is en Keltisch zout een zeezout. Zeezout is het product van zonlicht en water. De twee energieën die het zout ooit hebben gevormd, zonlicht en water, zijn dus niet meer aanwezig in Himalayazout, dat opgesloten is geraakt in droog en donker land. Keltisch zeezout bevat deze energieën nog volop en is dus energieker zout.
Daarnaast is Keltisch zeezout veel zachter van smaak dan Himalayazout omdat het gehalte aan natriumchloride in Keltisch zeezout iets onder de 90% zit, tegenover 97% in Himalayazout. Het maakt Keltisch zeezout ook bijzonder rijk aan andere mineralen en spoorelementen. Himalayazout bevat eveneens vele mineralen en spoorelementen, maar in veel kleinere hoeveelheden. De balans van mineralen en spoorelementen, inclusief kleimineralen, in Keltisch zeezout is volkomen uniek.
Hoe zit het met de vervuiling van de oceanen en Keltisch zeezout?
Het valt niet te ontkennen dat vandaag de dag de oceanen veel meer vervuild zijn dan in de tijd dat bijvoorbeeld Himalayazout zich vormde. We leven helaas in een wereld waarin we onverantwoordelijk, onnadenkend en respectloos met de natuur omgaan Dit kan voor menigeen een reden zijn om te kiezen voor Himalayazout en niet voor Keltisch zeezout.
Misschien is het goed om stil te staan bij het feit dat er in Afghanistan, het buurland van Pakistan, door de westerse mogendheden oorlog wordt gevoerd met gebruikmaking van wapens die verarmd uranium bevatten. De oude zeebodem die tot Himalayazout heeft geleid mag dan oorspronkelijk onvervuild zijn, het feit dat deze bergen dagelijks worden blootgesteld aan verarmd uranium in de lucht geeft een heel andere kijk op het ‘schone’ karakter van Himalayazout. Overigens ben ik ervan overtuigd dat de voordelen nog altijd opwegen tegen de nadelen, maar het relativeert wel de vele beweringen die er over dit zout worden gedaan.
Hoe zit het dan met Keltisch zeezout en vervuiling? Allereerst is het van belang om te weten dat de Guérandestreek buiten de commerciële vaarroutes ligt. Daarnaast is de Atlantische Oceaan een koude zeestroom en koud water heeft een beter vermogen om zichzelf schoon te houden. Elke visser kan je vertellen dat koudwatervissen gezonder zijn dan vissen die in warme stromingen voorkomen, elke kok kan je vertellen dat koudwatervissen ook beter smaken.
Tenslotte is de Keltische methode van zoutwinning van belang, vanwege de interactie tussen microben in de kleibodems van de zoutmoerassen en het zeewater, waardoor het water gezuiverd wordt van onreinheden. Tests van het zout op de aanwezigheid van zware metalen en dioxines tonen feilloos aan dat Keltisch zeezout vrij is van dergelijke vervuilende stoffen
Als ik een Sole maak, probeer ik de grijze kleiresten, die neerslaan op de bodem van mijn potje of fles, te vermijden. Is dit verstandig?
Er worden de gekste dingen beweerd. Alleen al de aanwezigheid van kleiresten in Keltisch zeezout wordt door sommigen al beschouwd als een teken van vervuiling. Klei in Keltisch zeezout is geen vervuiling, integendeel. Al eeuwenlang gebruiken mens en dier over de hele wereld klei om zichzelf mineralen toe te dienen, om de darmen te reinigen in geval van ziekte, of juist ter voorkoming van ziekte, en om wonden mee af te dekken en deze sneller te helen. Het is juist de unieke combinatie van mineralen uit de zee en uit de klei die Keltisch zeezout tot zo’n rijk en vol mineralencomplex maakt. Er is dus geen enkele reden om de klei te vermijden.
Laatst vertelde iemand me dat Himalayazout organisch is en Keltisch zeezout anorganisch. Klopt dit?
Er bestaat geen organisch en anorganisch zout. Zowel Keltisch zout als Himalayazout, als welk ander zout dan ook, is anorganisch. De bodem geeft de voorkeur aan anorganische mineralen. Als deze onderdeel uitmaken van de bodem voeden deze zouten organismen (planten, bomen, gewassen en de dieren die ervan eten). Pas als deze organismen de mineraalzouten in zich opgenomen hebben, spreken we van organisch zout.
Organische mineraalzouten zijn voor de mens ultiem opneembaar. De bodem geeft de voorkeur aan anorganische mineralen, de mens aan organische mineralen, maar de bodem kan ook organische mineralen opnemen en de mens op zijn beurt ook anorganische mineralen. Het is voor ons het allerbeste om niet zout te eten maar een plant die zout bevat. Vandaar de naam ‘selderij’ (sel = zout), een van de meest natriumrijke planten die er bestaan.
Vandaar dat ik propageer dat we zeezout moeten gebruiken bij het telen van gewassen en ook aan de dieren moeten geven bij hun voer. Als het zout door een dier heengaat is het eveneens organisch, want ook een dier is een organisme. Dit is de reden waarom sommige inheemse culturen vermalen beestenbotten of zelfs dierlijk bloed tot zich nemen en dus zo aan organisch zout kwamen.
Simpel gezegd: zout is anorganisch als het niet is opgenomen door een organisme (plant, dier, mens) en zout is organisch als het wel is opgenomen door een organisme. Zolang zout nog een korrel is, is het anorganisch, of het nu uit Frankrijk of uit het Himalayagebergte komt.
Ik heb gehoord dat zeezout anorganische mineralen bevat die voor het menselijk lichaam niet opneembaar zijn, omdat de moleculen van deze anorganische mineralen te groot zijn. Is dit waar?
Vergelijk het met paarden of koeien. Deze horen via het eten van gras, klaver en kruiden alle noodzakelijke voedingsstoffen binnen te krijgen, dus ook mineralen en spoorelementen. Helaas is de realiteit dat dit maar al te vaak niet het geval is. Ofwel er wordt gebruik gemaakt van verkeerde grassoorten, ofwel de bodem waarin het gras groeit bevat tekorten, bijvoorbeeld als gevolg van bemesting met behulp van NPK-kunstmest, op basis van slechts drie mineralen: natrium (N), fosfor (P) en kalium (K).
Voor paarden en koeien zijn er vrijwel standaard zoute likstenen beschikbaar, zodat ze op die manier aan extra mineralen kunnen komen. Hoe meer een paard of koe hiervan gebruik maakt, hoe meer tekorten de wei en het hooi of ander toegevoegd voer bevat. De mineralen in deze liksteen zijn eveneens anorganisch, maar de dieren hebben een ‘backupsysteem’ ontwikkeld om ook deze anorganische mineralen in zich op te nemen. Bovendien zijn ze zo slim om daarbij veel te drinken zodat ze op die manier hun eigen verdunning van die mineraalzouten mogelijk maken. Soms zie je de dieren uit mineraalgebrek ook aarde eten, opnieuw anorganische mineralen.
Het menselijk lichaam werkt niet veel anders. Ook voor ons zijn organische mineralen ultiem opneembaar, maar anorganische in vloeibare (Sole) of vaste vorm (zeezout) worden eveneens door ons lichaam opgenomen en zullen op een intelligente manier hun weg vinden in ons systeem.
Zout verhoogt de bloeddruk. Moet ik niet uitkijken met mijn zoutinname, ook als ik Keltisch zeezout gebruik?
Zoals met alles is het de overdaad die schaadt. ‘Teveel van het goede,’ luidt het aloude spreekwoord. Gelukkig heeft het lichaam een belangrijk mechanisme ingebouwd om ons te laten weten dat het te veel zout heeft binnengekregen, namelijk de dorstimpuls. Het lichaam streeft dan naar verdunning, zodat het teveel aan zout wordt opgelost in water. Het is dan ook zaak om goed te luisteren naar je lichaam.
Ik heb meerdere malen reacties gekregen van mensen die me vertelden dat hun bloeddruk omlaag is gegaan door het eten of drinken van Keltisch zeezout. Ik krijg ook berichten van diabeten die me vertellen dat hun bloedsuikerspiegel veel stabieler is geworden dankzij Keltisch zeezout. Ikzelf heb geen enkel schadelijk effect ondervonden van de consumptie van Keltisch zeezout, integendeel zelfs! De Fransen noemen hun zout ‘l’or Blanc’, het witte goud. Misschien iets om te onthouden als je op zoek bent naar ‘de gulden middenweg’!
Mijn natuurarts waarschuwt me voor Keltisch zeezout omdat het teveel natrium bevat en we al te veel natrium via onze voeding consumeren. Nu weet ik niet meer wie ik moet geloven..
Het klopt dat de natriuminname via modern voedsel bij veel mensen te hoog is. De reden daarvoor is dat mensen geen echt voedsel meer eten waar ze zelf zout aan toevoegen, maar kant-en-klare bewerkte voedingsmiddelen die ze in de supermarkt kopen, waar niet alleen toegevoegd zout in zit maar ook vele andere schadelijke stoffen zoals geur-, kleur- en smaakstoffen, smaakversterkers, aroma’s etc.
Het zout dat aan deze ‘voeding’ wordt toegevoegd is geraffineerd, dus uitsluitend natriumchloride zonder de andere mineralen en spoorelementen in onbewerkt, natuurlijk zout. Dit zout zal in je lichaam op zoek gaan naar de andere mineralen waarmee het van nature verbonden was voordat wij het gingen raffineren. Natriumchloride berooft je van de nodige mineralen en spoorelementen. Je lichaam wil dit zo snel mogelijk kwijtraken en dus zal de bloeddruk stijgen om het lichaam aan te sporen via de nieren en de blaas dit snel uit te plassen. Het gevolg is dat je niet alleen door overmatige inname van verkeerd zout uiteindelijk meer zout kwijtraakt dan je inneemt en dus een natriumtekort oploopt, maar dat je tevens met het lozen van dit foute zout kostbare mineraalelementen kwijtraakt.
Het klopt niet dat Keltisch zeezout nog meer natrium stapelt op de hoge inname van natrium via bewerkte voedingsmiddelen, het vult juist een tekort aan mineraalzouten (waaronder natrium) aan. Het probleem is niet natrium, als dat zo was had de natuur een ernstige fout begaan door zoveel natriumchloride in zeezout te stoppen. Het probleem is geïsoleerde natriumchloride. De mens is hiervoor verantwoordelijk, niet de natuur. De mens is ook degene die hier de prijs voor betaalt.
Mijn natuurarts heeft me afzonderlijke celzouten van Dr. Schüssler aanbevolen. Kan ik niet beter Keltisch zeezout nemen, dat is toch een vol-spectrum mineralencomplex?
Hoewel er niets mis is met Schüsslerzouten voor therapeutische doeleinden, heb ik moeite met de stelling van Schüssler dat er twaalf ‘essentiële’ mineraalzouten zouden zijn. De natuur werkt op basis van complexe gehelen waarbij alles even belangrijk is. Wetenschappers zijn ook altijd op zoek naar het ‘werkzame bestanddeel’ van planten. Niets bestanddeel, bestanddelen. Geen enkelvoud maar meervoud. Het lijkt mij dus inderdaad zinvoller om een zo volledig mogelijk spectrum aan mineralen en spoorelementen tot je te nemen. De som is altijd groter dan zijn delen.
Wie is die Mike Donkers?
Mike Donkers is geen medicus of diëtist. Hij is een docent Engels en Nederlands die te veel en te vaak ziek was en daar vier jaar geleden genoeg van kreeg en besloot zichzelf te onderwijzen over de relatie tussen voeding en gezondheid. Nadat hij zijn eetpatroon veranderde, verdwenen zijn allergieën, permanente neusverkoudheid, griepjes en andere kwalen binnen slechts tien weken tijd als sneeuw voor de zon. Door zichzelf als proefkonijn te gebruiken en door veel te lezen over voeding en gezondheid heeft hij sinds die tijd een reis afgelegd die hem van voeding op macroniveau (koolhydraten, vetten, eiwitten) naar voeding op microniveau (enzymen, mineralen, spoorelementen) naar hormonen (bijnieren, schildklier, alvleesklier) naar oxidatie- en frequentietherapie en tenslotte spiritualiteit leidde.
Als docent besloot hij mensen hiervan op de hoogte te stellen om ze op eenzelfde manier te helpen als hij bij zichzelf had gedaan en ze een hoger bewustzijn bij te brengen op basis van kennis en verantwoordelijkheid. Dit is op een positieve manier uit de hand gelopen, het bleek een onontdekte roeping van Mike te zijn. Nu, vier jaar later, is Mike een wekelijkse gast op een radioshow op het internet, werkt hij aan een boek en spreekt hij regelmatig op interactieve kennisavonden in diverse plaatsen in het land. Door het ene na het andere verband te leggen is hij vanaf zijn veertigste jaar, zoals hij het zelf zegt “meer te weten gekomen dan al die veertig jaar daarvoor”.Mike deelt graag op enthousiaste wijze zijn kennis en ervaring met anderen en is verrassend nuchter, met beide benen stevig op de grond.
Mike Donkers
mail met Mike hierover.
Informatie komt van deze website.
Terug naar ‘zeezout’