Toepassingen van Keltisch zeezout

Toepassingen van Keltisch zeezout
Keltisch zeezout kent meer toepassingen dan je in eerste instantie zou verwachten. Hieronder zet ik er een aantal uiteen.

Culinair
De meest voor de hand liggende toepassing is natuurlijk in de keuken. De betere koks weten al jaren dat het grijzige ‘sel gris’ en het witte ‘fleur de sel’ tot de betere zouten behoren. In de gastronomie beschouwt men sel gris als een zout waarmee men aardappelen, rijst of pasta kookt en fleur de sel wordt gebruikt om – handmatig, niet uit een molentje! – over gerechten te strooien bij het opdienen.

Jarenlang was dit het best bewaarde geheim van topkoks, nu is dit topzout ook voor jou beschikbaar om in de keuken te gebruiken. Ik beveel fleur de sel aan als tafelzout, omdat het de juiste smaak en structuur heeft. Sel gris is echter met een vijzel ook fijner van structuur te maken en smaakt er niet minder om.

Er wordt wel eens beweerd dat de mineralen in Keltisch zeezout verloren gaan als deze verhit worden en dat het zout daarom beter ongekookt gebruikt kan worden. De waarheid ligt in het midden. Het mag duidelijk zijn dat koken de chemische structuur van alle voedingsstoffen verandert en dus ook die van mineralen. Toch overleven de meeste mineralen met gemak het kookpunt. Andere voedingsstoffen kunnen mogelijk verloren gaan door verhitting, maar veel mineralen niet. Wil je echt het zekere voor het onzekere nemen, dan raad ik aan het zout pas bij het opdienen aan een gerecht toe te voegen.

Een andere culinaire toepassing van zeezout is het inleggen van voedsel in zout om het beter bewaarbaar te maken. Een bekend recept in Guérande, de streek waar Keltisch zeezout wordt gewonnen, is het marineren van vis in Keltisch zeezout en deze hierin te bakken. Zou dit de basis zijn van het woord ‘marineren’? Denk aan ons woord ‘marine’.

Nog een laatste opmerking: wees niet bang voor zout! Ons lichaam heeft zout nodig. Wij zijn in meerdere opzichten een verdunde oceaan:

*Als baby’s liggen we in de baarmoeder in een zout badje dat we ‘vruchtwater’ noemen en dat verdacht veel lijkt op een verdunde oceaan.
*Ons hersenvocht is eveneens een verdunde oceaan.
*Ons bloed smaakt zout, evenals ons zweet en onze tranen. Bloed bestaat voor 0,9 procent uit mineraalzouten, de samenstelling ervan is voor 98 procent identiek aan zeezout en is dus een verdunde oceaan.
*We zijn op maar liefst drie cruciale niveaus een verdunde oceaan, te weten ons bloedplasma, onze lymfevloeistof en het vocht dat onze cellen omringt.
*Diarree wordt verholpen met een simpele water- en zoutoplossing en we krijgen zoutoplossingen toegediend in een ziekenhuis om ons in leven te houden.

Een goede manier om van je zoutfobie af te komen is om niet te denken in termen van zout, maar het te zien als een mineralencomplex. Voedsel kan zowel helen als doden. Hippocrates, de grondlegger van de medische wetenschap, wist dit al toen hij zei:

Laat voedsel uw medicijn zijn en uw medicijn uw voedsel.

Gezondheid
Ik zei het al, de vele mineralen en spoorelementen in Keltisch zeezout kunnen als een mineraalcomplex gezien worden. Ook schreef ik hierboven dat we in vele opzichten een verdunde oceaan zijn. Vanuit dat oogpunt beschouwd is het dan ook zinvol om niet alleen je zout te eten maar het ook te drinken. Het is dan immers al vloeibaar en dus in een vorm die je bloed herkent, vooral als je beseft dat het enige verschil tussen de samenstelling van zoutmineralen in bloed en die in zeewater is dat bloed een ijzeren kern heeft en zeewater een natriumkern.

Hoe moet je dat dan doen? Heel simpel. Vul een glazen pot of fles met 1/3e Keltisch zeezout en 2/3e water, doe de deksel of dop erop en schud de inhoud flink. Je zult merken dat er onopgeloste zoutkorrels op de bodem blijven liggen, een teken dat het water niet meer zout kan opnemen en dus volledig verzadigd is. Logisch, want het water verzadigt namelijk bij een zoutgehalte van 26%, dus met 1/3e zout zit je daar ruim boven.

Deze geconcentreerde zoutwateroplossing wordt een ‘Sole’ genoemd en is 7 tot 8 keer zouter dan zeewater. Het is dan ook niet verstandig om de Sole rechtstreeks te drinken! In plaats daarvan los je één theelepel Sole op in een glas water. De grootte van het glas doet er niet zo veel toe, het gaat erom dat je die ene theelepel binnenkrijgt. In een normaal glas (225 cl.) kun je van gewoon kraanwater door toevoeging van een theelepel Sole het lekkerste bronwater creëren dat je ooit hebt geproefd! Je zult merken dat het water er zachter, bijna romiger van wordt.

Ik raad aan om ’s ochtends een glas met Sole te drinken na het wakker worden en ’s avonds voor het slapen gaan. Op deze manier voorzie je op eenvoudige en effectieve wijze je lichaam dagelijks van een complete dosis mineralen in de exacte verhouding, balans en samenstelling zoals alleen de zee deze kan bieden. De Sole kan zowel in de koelkast als daarbuiten op een koele en donkere plaats bewaard worden. Let er dat de Sole niet blootstelt aan zonlicht want dan krijg je groene algvorming, net als in de zee.

Vanwaar die naam ‘Sole’? Dit is een oud Keltisch woord dat naar de zon verwijst. Denk aan het Franse ‘soleil’ of het Spaanse ‘sol’. Ook de Kelten dronken hun zeezout. Zij zagen de zon als een mannelijke kracht die de aarde ‘bevrucht’ met zijn licht en warmte. De aarde kennen we ook vandaag nog als Moeder Aarde en ook voor de Kelten was de aarde vrouwelijk.

Regenwater dat uit de hemel valt, beschouwden de Kelten eveneens als mannelijk water. Als zeewater namelijk verdampt, wordt het gasvormig en stijgt het op en laat het de mineralen achter in de zee. Dit ‘gedestilleerde’ water komt uiteindelijk terug als neerslag, ‘hongerig’ naar mineralen. Als het eenmaal de grond bereikt, neemt het meteen zo veel mogelijk mineralen in zich op, naar beneden de aarde in. Deze mineralen zijn in vloeibare vorm dan beschikbaar voor de wortels van planten. Opnieuw zien we die bevruchting van de aarde vanuit de hemel.

De Kelten combineerden het ‘mannelijke’ regenwater met het ‘vrouwelijke’ zeezout en noemden dit mengsel ‘Sole’, omdat het zeezout gevormd wordt door zon en water. Zij beschouwden de gekristalliseerde zeemineralen als lichtkristallen, die weer vrijkomen als deze in contact komen met water. Zij geloofden dat door een Sole te drinken je dus het volle lichtspectrum tot je neemt. Is het toeval dat het Engelse ‘soul’ dezelfde uitspraak heeft als ‘sol’ en nagenoeg dezelfde spelling? Het Nederlandse ‘ziel’ lijkt op het Franse ‘sel’, het Duitse ‘Seele’ nog veel meer. Je ziel is je licht. Keltisch zeezout spreekt tot onze ziel!

Dat de zee vrouwelijk is, vinden we in diverse talen terug. Te beginnen met het Nederlands, dat het oude woord ‘baren’ kent, wat ‘golven’ betekent. Vrouwen hebben een ‘baarmoeder’, wat dus verwijst naar weeën die zich als golven naar binnen en naar buiten bewegen. Precies hetzelfde doet de zee om de zes uur en wij noemen dit ‘eb’ en ‘vloed’. De zee is de oorsprong van alle leven op aarde en het is geen toeval dat ons bloed zo veel lijkt op zeewater.

In het Frans heet de zee ‘mer’. Het Franse woord voor ‘moeder’ is ‘mère’, in het Italiaans en Spaans ‘madre’. In het Spaans heet de zee ‘mar’ en in het Italiaans ‘mare’. De moeder van Jezus heet Maria. Een vrouwelijk paard noemen we ‘merrie’. Het Chinese karakter voor ‘zee’ is een combinatie van ‘water’ en ‘moeder’. De acupunctuur maakt gebruik van centrale energiebanen die ‘meridianen’ worden genoemd. Ook de aarde heeft meridianen. Ons materiële lichaam is ons aardse lichaam. En zo zien we weer die verbinding tussen de zee en de aarde, beide vrouwelijke krachten.

Volgens mij zaten de Kelten op een interessant spoor. Het drinken van Sole mineraliseert ons lichaam en brengt ons dichter bij de blauwdruk van het leven, onze oermoeder. Dit betekent dat een Sole niet alleen goed is voor de mens, maar ook voor bodem, plant en dier.

Bodem en plant
Wanneer we Keltisch zout niet als zout zien maar als een vol-spectrum complex van mineraalzouten, dan verandert onze kijk op dit wonderbaarlijke product en worden de mogelijke toepassingen ervan veel ruimer. Vooral als je bedenkt dat de vele mineralen waar de zeeën rijk aan zijn oorspronkelijk afkomstig zijn van het land. Ooit liepen er hier op aarde gigantische hagedissen rond, dinosauriërs genaamd, en de planten en bomen waren eveneens vele malen groter. Wat zat er toen in de lucht en in de bodem dat er nu kennelijk niet meer in die hoeveelheden is? Het antwoord is zuurstof en mineralen. Er is berekend dat het zuurstofgehalte in de lucht ooit iets meer dan 30% bedroeg. Vandaag de dag is dit iets meer dan 20% en in sommige stedelijke gebieden zelfs minder dan 20%. Bovendien is zowel de lucht als de bodem vervuild. Dit betekent dat we ziek worden door zuurstof- en mineraaltekorten. Anders gezegd ontsteken de twee ‘vonken’ van het leven niet goed meer in ons.

Wat zijn de twee basisingrediënten van zeewater? Juist ja, mineralen en zuurstof. In een gezonde, onvervuilde zeeomgeving is het dieren- en plantenleven vrij van ziekte en is de levensduur minimaal twee maal zo lang als op het land. Een landschildpad kan de respectabele leeftijd van 100 jaar bereiken, maar er zijn zeeschildpadden gevonden van zeker 400 jaar! Zo’n landschildpad heeft een respectabele omvang, maar heb je ooit gezien hoe groot een zeeschildpad kan worden? En wat te denken van de gigantische walvissen en haaien die er in de zee rondzwemmen? Gedurende vele miljoenen jaren zijn de mineralen door neerslag weggespoeld naar de oceanen. Dan is het toch volkomen logisch om deze mineralen, in de juiste verdunning, weer terug te brengen naar het land?

Een veelgehoord tegenargument waar ik veel mee te maken heb, is angst voor verzilting van de bodem. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat deze angst ongegrond is (bedoelde woordspeling!). De verdunningen die ik hanteer, en waarmee ik zeer goede resultaten bereik, zijn bijzonder sterk en bij neerslag spoelen de mineralen weg om uiteindelijk weer terug te komen in de zee, een oneindige en gesloten cirkel met de natuur. De regen is ook je vriend want deze helpt de mineralen dichter bij de wortels te brengen. Bovendien is regen, als verdampt zeewater, eveneens rijk aan zuurstof. Dit is ook de reden waarom planten groener en krachtiger worden op regenwater dan op kraanwater en waarom je huisdier liever buiten regenwater drinkt dan kraanwater binnenshuis. Er kan dus van verzilting van de bodem geen sprake zijn. Daarnaast wordt het belang van natrium voor een evenwichtige bodem onderschat. We moeten beseffen dat alle mineralen ertoe doen, ook natrium.

Tot nu toe heb ik het gehad over het behandelen van bodem en plant in een buitenomgeving. Je kunt zeemineralen echter ook inzetten om je planten binnenshuis sterker en gezonder te maken, of in een kas. Hoe doe je dat dan precies? Op grond van mijn eigen ervaringen kan ik je vertellen dat een verdunning van 2 tot 3 gram Keltisch zeezout op een liter water voor de meeste planten uitstekend werkt. Dit komt neer op een vlakke theelepel Keltisch zout op een liter water. Voor een gieter met een inhoud van vijf liter is dat een vlakke eetlepel. Ga voor zwakkere planten zoals bloemen en kruiden uit van de helft van deze dosis, of zelfs nog minder.

Zorg dat je deze oplossingen zo dicht mogelijk bij de wortels van de plant toedient, daar waar ze de mineralen in zich op kunnen zuigen. Ik ben een grote voorstander van bodem- en wortelbemesting in plaats van bladbemesting. Alle groei begint immers bij de wortels. In nog sterkere verdunningen werken zeemineralen echter ook als bladbemesting.

Je zult merken dat dit complete voeding is voor je planten. Het kan zijn dat je een overdosis toedient aan een bepaalde plant of bloem. Dit uit zich in groeirem of gele of bruine bladeren. Geen nood, verdun de zoutoplossing door een tijdlang uitsluitend water toe te dienen. De meeste planten vinden dan de kracht om te herstellen en alsnog van de juiste zoutverdunning te profiteren.

Voor wie buiten op zijn balkon of in zijn tuintje of volkstuintje wil experimenteren of zelfs op deze basis landbouw wil bedrijven nog wat instructies over het aantal keren dat je zeemineraalverdunningen dient aan te brengen, afhankelijk van de bodemsoort:

*Op zandgrond minimaal zes keer per jaar, maar maandelijks of zelfs wekelijks mag ook. Doe het wel altijd op een droge dag. Hermineraliseren na neerslag is noodzakelijk, aangezien de zeemineralen door de neerslag wegspoelen.
*Op leemgrond niet meer dan drie keer per jaar. Deze grond is vaster van structuur en houdt daardoor beter de mineralen vast, zodat de planten er langer van kunnen profiteren. Altijd op een droge dag aanbrengen.
*Op kleigrond hooguit twee keer per jaar en vaak is één keer per jaar al goed. Kleigrond is nóg vaster en zoutoplossingen zouden al gauw kunnen ophopen tot een overdosis voor je planten als je een kleibodem te vaak mineraliseert.

Door planten en gewassen op zeemineralen te kweken en telen zul je de volgende verbeteringen ervaren:

*betere en snellere groei
*grotere bladeren en vruchten
*beter smakende vruchten en groenten
*een hoger mineraal- en vitaminegehalte
*winterhardheid (planten blijven groen bij vorst)
*een groter fototropisch vermogen (de planten volgen het licht en de warmte van de zon beter, ook gedurende de winter bij weinig of geen zon)
*geen luizen of andere ongedierte

Dieren
Herkauwers met hun meerdere magen kunnen probleemloos Keltisch zeezout eten, de bacteriën in hun maag kunnen deze met gemak verwerken. Dit betekent dat het als aanvullend mineralencomplex voor koeien, schapen en geiten gebruikt kan worden door het ofwel toe te voegen aan het voer van de dieren, of door het in het drinkwater op te lossen. Zelf ben ik een voorstander van vertrouwen op de wijsheid van de dieren door ze een bak met zout aan te bieden waar ze naar eigen inzicht zout uit kunnen eten. Dit is in de Franse Guérandestreek, waar Keltisch zeezout vandaan komt, al eeuwenlang het gebruik.

Voor je huisdier werkt het eveneens. Maak een Sole op basis van 1/3e zout en 2/3e water, zoals hierboven beschreven. Huisdieren zijn kleiner en lichter dan mensen, dus ga uit van minimale doseringen. Het kan handig zijn om een pipetflesje te gebruiken, zodat je de Sole in de drinkbak kunt druppelen. In de honden- en paardenwereld wordt al vaak gebruik gemaakt van een bepaald zeewier, IJslands mos genaamd, als aanvulling op het voer, dus waarom geen zeemineralen? (note van Lia: ik kreeg een mail waarin werd aangegeven dat IJslands mos geen zeewier is maar een korstmos, Iers Mos is wel een zeewier)

Mineraalrijke planten zijn goed voor mens en dier. De reden waarom de wilde zwijnen het in de Nederlandse bossen zo goed doen, is omdat bosgrond rijk is aan mineralen en dus zijn de planten die in die grond groeien dat ook. De dieren die deze planten weer eten, zijn gezond door diezelfde mineralen. Alles begint bij de bodem. In het geval van grazers is het van belang om te benadrukken dat gras volledig correspondeert met de bodem, dat wil zeggen dat gras alle in de bodem aanwezige mineralen in zich opneemt. Terwijl andere planten een keuze maken uit het aanbod aan mineralen lust gras ze allemaal! Ik ben dan ook een voorstander van op gras gebaseerde veehouderij, vooral als het gras met zeemineralen geteeld wordt.

Wist je dat een Franse arts genaamd René Quinton begin vorige eeuw een zwervershond liet leegbloeden en de aders van de hond vulde met verdund zeewater en dat deze hond binnen zes dagen volledig schoon bloed had en nog lang in goede gezondheid overleefde? Wist je dat een andere Fransman, Alexis Carrèl, een kippenhart meer dan 37 jaar in leven hield in een zeewateroplossing? Keltisch zeezout komt van het ‘bloed der aarde’, de zee, en hierboven heb ik al de relatie tussen de zee en het bloed van mens en dier beschreven.

‘Tandpasta’
Tegenwoordig bestaat er een merk tandpasta op basis van zout. Overigens is dit zout geen zeezout maar natriumbicarbonaat, ook wel ‘zuiveringszout’ genoemd. Er is niets mis met zuiveringszout, maar waarom niet gewoon enkele korreltjes Keltisch zeezout in je mond stoppen, even wachten tot je speeksel deze oplost en dan beginnen met poetsen? Ik doe het dagelijks en heb er wittere, schonere en gladdere tanden door gekregen! Het zout prikt en bijt niet omdat het zo zacht van karakter is, in tegenstelling tot andere zouten, die een veel hoger gehalte aan natriumchloride hebben. Tip: vergeet ook niet je tong te poetsen en laat na het poetsen het mengsel van speeksel en zeezout nog enkele minuten door je hele mond gaan voordat je het uitspuugt, dit ontsmet de gehele mondomgeving. Een betere en goedkopere ‘tandpasta’ is er niet te vinden!

Badzout
Een zeer gezonde toepassing van Keltisch zeezout is om er een bad in te nemen. Misschien is het een goed idee om een isotone oplossing te maken, oftewel een oplossing die gelijk is aan het zoutgehalte van ons bloed, namelijk 0,9%. Rond het af naar 1%, dat is handiger. Bedenk dat je huid het grootste orgaan van je lichaam is en de zeemineralen in het badwater door je huid rechtstreeks in het bloed terechtkomen. Een hypertone zoutoplossing kan echter ook. Hiermee wordt bedoeld dat het zoutgehalte groter is dan die van het bloed. Zeewater is zo’n hypertone oplossing. Het zoutgehalte in zeewater is 3 of 4%. Menigeen die huidklachten heeft ziet deze als sneeuw voor de zon verdwijnen na een duik in de zee.

Etc.

Dit zijn slechts enkele toepassingen van Keltisch zeezout. Ongetwijfeld zijn er nog veel meer. Ik moedig je aan om andere, creatieve toepassingen te verzinnen.

Mike Donkers

Terug naar ‘Zeezout‘