Bent u te dik en valt u af maar dan stopt het of bent u te mager en gaat het zo van; ik kan alles eten maar kom niet aan.
Hieronder de overpeinzingen van Mike over dit probleem:
“Ik heb een theorie die ik met jullie wil delen. Jullie zijn niet de eersten die mij benaderen met de gedachte dat de spijsvertering te snel verloopt. Deze mensen zijn allemaal, stuk voor stuk, mager met een smalle lichaamsbouw, van het gezicht tot aan de heupen. Het is het soort mensen dat ‘alles kan eten en niet aankomt’.
Vaak klagen deze mensen over kouwelijkheid (handen en voeten). Als ze te snel voedsel verbranden zou het voor de hand liggen dat hun schildklier te snel draait, want die bepaalt immers het tempo van de spijsvertering. Maar kouwelijkheid is juist een teken van een trage schildklier! Hoe valt dat dan te rijmen? Ik heb lang geworsteld met deze vraag en volgens mij werkt het als volgt:
De bijnieren en de schildklier onderhouden een zeer nauwkeurige relatie met elkaar. Als de een overactief wordt, wordt de ander onderactief en andersom. De bijnieren sturen de schildklier aan en dus moeten bij schildklierproblemen de bijnieren altijd worden meegenomen in de diagnostiek (iets wat in de medische wereld niet of nauwelijks gebeurt, helaas). Als de bijnieren te lang overactief zijn, kunnen ze uitgeput raken (en dus onderactief), maar dit geldt ook voor de schildklier.
Voordat de bijnieren uitgeput raken, kan er wel een periode van 20-30 jaar (soms zelfs langer) van overactieve bijnieren aan voorafgaan. Als reactie daarop zal de schildklier onderactief worden. Deze mensen kunnen dan uiteindelijk te dik, traag van begrip en bijzonder kouwelijk worden. Dan is het simpel: een typisch geval van een trage schildklier (veroorzaakt door overactieve bijnieren). De bijnieren raken uiteindelijk ook onderactief (uitgeput) en nu zit je met zowel een onderactieve schildklier als onderactieve bijnieren. Dit betekent een ’total system breakdown’. Je hebt dan niets dan ontstekingen en voedselallergieën en je leven wordt er niet fijner op.
Bij de meeste mensen is er echter sprake van een nog redelijk functionerende schildklier en/of nog redelijk functionerende bijnieren, waardoor er wel problemen en klachten zijn maar niet zo heftig als hierboven beschreven. Te dunne mensen lijken een te snel werkende schildklier te hebben vanwege de (te) snelle voedselverbranding, maar als dit zo was zouden ze niet zo kouwelijk zijn. De meest voor de hand liggende verklaring is dat ze al heel lang verzwakte (onderactieve) bijnieren hebben, misschien wel al vanaf de geboorte, en hun schildklier heeft daar jarenlang voor gecompenseerd door overactief te zijn. Na verloop van tijd raakt ook de schildklier uitgeput en wordt onderactief, maar nu gaan de bijnieren weer extra gas geven met hun laatste krachtsinspanningen om hiervoor te compenseren en worden dus overactief. Het valt me op dat deze dunne mensen vaak nerveus en onrustig zijn, een teken dat hun bijnieren op scherp staan. De bijnieren zijn dan verantwoordelijk voor de (te) snelle voedselverbranding en de daaraan gekoppelde (te) geringe opname van voedingsstoffen, met name eiwitten (noodzakelijke bouwstenen). Te weinig maagzuur lijdt tot te weinig eiwitvertering en eiwitopname en dat is een teken van verzwakte bijnieren. Het zijn dus bijnieren die op hun laatste benen lopen, terwijl de schildklier al verzwakt is.
Andersom heb je ook mensen die maar niet kunnen afvallen. Hierbij speelt gek genoeg precies hetzelfde. Ook zij hebben overactieve bijnieren, waardoor de schildklierwerking opnieuw onderdrukt wordt. De bijnieren zijn dan echter dermate verzwakt dat ze niet voldoende extra gas meer kunnen geven om hiervoor te compenseren. Ze proberen het wel, maar dat lukt maar ten dele. De vertraagde schildklier zorgt ook voor een trage spijsvertering en vocht vasthouden, waardoor overgewicht ontstaat dat maar niet verdwijnt en zelfs kan verergeren.
We hebben het hier over 2 kanten van exact dezelfde medaille, interessant genoeg. Te dunne mensen hebben nog bijnieren die sterk genoeg zijn om te kunnen compenseren voor een te trage schildklier. Te dikke mensen hebben dat niet en dus loopt alles traag. Dit levert 2 types mensen op: te dunne en te dikke, beide veroorzaakt door ondervoeding door een gebrekkige voedselvertering en voedselopname. Vrijwel niemand zit echter op zijn/haar natuurlijke gewicht, het is of te veel of te weinig. Alleen door het balanceren van de hormonen kom je daar. En wat vinden hormonen prettig? Vetten, eiwitten, cholesterol en mineralen!”
Mike
Terug naar ‘bijnieren en schildklier‘ of ‘gewicht‘