SUIKER- VERSUS VETVERBRANDING:
Suikerverbranding levert een rusteloze, nerveuze en opgefokte energie op. De reden hiervoor is dat suikerverbranding maar 1 enkel nut dient, nl. dat je lichamelijk en geestelijk kunt pieken in tijden van stress.
Vetverbranding levert voor het lichaam lange-termijnenergie op. Het is een groot, dik en zwaar blok hout op het vuur dat lang blijft branden. Dit levert een kalme, ontspannen energie op van overvloed, je krijgt letterlijk overvloedige energie zonder je zorgen te hoeven maken over honger of voedselschaarste.
Omdat vetverbranding zo langdurig en geleidelijk is kun je er echter niet op pieken. Dat is in tijden van acute stress niet handig. Om die reden slaat het lichaam suiker op in de lever als glycogeen. Bij acute stress komen de bijnieren onmiddellijk in actie en sporen de lever aan glycogeen af te geven aan het bloed, waar het verandert in glucose. Deze glucose gaat dan direct naar de hersenen om je in een fractie van een seconde de mentale scherpte en helderheid te geven om te beslissen of je de dreiging te lijf moet gaan (vechten) of ervan weg moet rennen (vluchten). De glucose gaat tevens naar je spieren om je de kracht te geven om dit vechten of vluchten mogelijk te maken. Glucose geeft dus kortstondig zeer krachtige energie zodat je kunt pieken. Het idee hierachter is om zo snel mogelijk weer rust en ontspanning te creëren en dus uit de stress te komen.
Door consumptie van voeding die de glucosespiegel in het bloed voortdurend doet stijgen (koolhydraten/zetmeel/suiker) wordt je lichaam dus ook voortdurend in een hyper alerte staat gehouden van vechten of vluchten (adrenaline). Deze energie is onrustig, nerveus en opgefokt, omdat je er ofwel agressief of hyperactief (vechten), ofwel angstig of depressief (vluchten) van wordt. Ziehier de twee extremen en excessen qua gedrag in onze hedendaagse maatschappij. Je bent dan ofwel te veel naar buiten gekeerd en zoekt strijd met alles en iedereen om je heen of je bent hyperactief, ofwel je bent te veel naar binnen gekeerd en gaat dingen opkroppen, waardoor je depressie of angststoornissen kunt ontwikkelen.
Er is nog een ander nadeel verbonden aan suikerverbranding. Deze vorm van brandstof levert uitsluitend korte-termijnenergie op, omdat deze bedoeld is om kortstondig te kunnen pieken. In plaats van een dik, groot en zwaar blok hout op het vuur is glucose niet veel meer dan aanmaakhout, het verbrandt waar je bij staat (en je hoeft er niet eens veel lichamelijke inspanning voor te verrichten). Suikerverbranding vertegenwoordigt dan ook de energie van schaarste. In de hang naar meer glucose zal je lichaam dan om suiker-, zetmeel- en koolhydraatrijk voedsel blijven vragen, waardoor je de hele dag met een onrustig, onverzadigbaar hongergevoel blijft rondlopen en gaat ‘grazen’. Als er onvoldoende suiker uit voedsel voorradig is zal het lichaam gaan lenen uit zijn eigen suiker- en eiwitvoorraden. Eiwitten kunnen nl. in glucose worden omgezet en deze zijn ruimschoots voorradig in… spieren en botten. Ziehier de oorzaak van spier- en botziekten.
Tot overmaat van ramp kan je alvleesklier dan ook nog het toch al wankele evenwicht verstoren door insuline te produceren, waardoor overtollige glucose uit de bloedstroom wordt gehaald en met geweld in de cellen wordt geduwd (een te hoge bloedsuikerspiegel is nl. gevaarlijk en schadelijk). Hierdoor kan je bloedsuikerspiegel plotsklaps drastisch dalen, waardoor je van een slopende staat van hyperglykemie (te hoge glucosespiegel) in een een slopende staat van hypoglykemie (te lage glucosespiegel) verzandt. Dit is allemaal extreem belastend voor het lichaam en kost tonnen energie. Ziehier de oorzaak van chronisch vermoeidheidssyndroom.
De evolutionaire achtergrond van suikerverbranding is om zo snel mogelijk uit een stresssituatie te kunnen komen, maar door onze moderne op suiker, zetmeel en koolhydraten gebaseerde ‘voeding’ (lees: vulling) creëren we juist onophoudelijke en voortdurende stress. Dit heeft weer een bijzonder schadelijke uitwerking op ons zenuwstelsel, dat constant strak en op scherp staat. Ziehier ook neurologische klachten en aandoeningen.
Vetten, daarentegen, geven een tegenovergestelde energie, die van overvloed, rust, ontspanning, balans. Ken je het aloude kinderliedje “Ik heb een potje met vet/Al op de tafel gezet”? Voor de oorlog stond er nl. letterlijk een potje vet op tafel, dierlijk vet welteverstaan, in de vorm van reuzel of niervet of iets dergelijks. Daar doopte men het voedsel in voordat het in de mond werd gestopt. Die generatie werd MET GEMAK 90, 100 of zelfs ouder (mits men niet door slechte hygiëne voortijdig bezweek aan infectieziektes, zoals bijv. tbc). Logisch, want men dronk rauwe melk, at roomboter, at verse, vaak zelf verbouwde groenten en at gezond vlees uit eigen omgeving. En, bovenal: men was rustig en kende nog niet half de ziektes die ons nu massaal vellen.
Deze staat kun jij ook bereiken door te eten zoals je voorouders dat deden!
Mike
——–
SUIKER – VET VERBRANDING
Ik zal het tot in de essentie versimpelen:
Vanuit het perspectief van het menselijk lichaam komt het neer op twee soorten voedselverbranding: vetverbranding of suikerverbranding. Aangezien het lichaam is ingesteld op energie op lange termijn heeft het de voorkeur voor vetverbranding. Indien er geen sprake is van vetverbranding schakelt het lichaam over op suikerverbranding. Dit is stukken minder efficiënt, want suiker verbrandt razendsnel en levert uitsluitend korte-termijnenergie op.
Logisch, want het lichaam hoort uitsluitend grote hoeveelheden suiker op te branden in tijden van kortstondige stress, omdat er dan extra glucose nodig is om de spieren meer kracht te geven en de hersenen alerter te maken, zodat je gevaar tegemoet kan gaan (vechten) of ervan weg kan rennen (vluchten). Het lichaam associeert dan ook suikerverbranding met stress. Voortdurende suikerverbranding is voortdurende stress! Het lichaam is niet ingesteld op een constant te hoge bloedsuikerspiegel, waardoor de klachten kunnen ontstaan die je beschrijft bij deze 8-jarige jongen.
Als suiker, zetmeel en koolhydraten (die allemaal door het lichaam worden omgezet in glucose) dus het probleem zijn, dan is de oplossing dus teruggaan naar het absolute minimum dat je lichaam op dat moment kan verdragen. Maar het is een essentiële keuze tussen suiker of vet, dus alleen de suiker verminderen werkt niet, de vetconsumptie moet omhoog om te compenseren voor de daling in glucose, anders daalt de bloedsuikerspiegel teveel en dat is net zo gevaarlijk als een te hoge bloedsuikerspiegel! Tegenover minder suikers staan dus meer vetten, dierlijke vetten, welteverstaan.
Zie je het probleem van onze moderne maatschappij? We zijn bang gemaakt voor juist die helende en bloedsuiker stabiliserende dierlijke vetten en het alternatief is suiker, zetmeel en koolhydraten. Hierdoor zijn we i.p.v. vetverbranders suikerverbranders geworden en vanuit het perspectief van het lichaam komt dit neer op voortdurende stress, iets waar het helemaal niet op is ingesteld. De vetten zijn rustgevend en stabiliserend, de suikers zijn opjagend en verstorend. Door voldoende vetten te eten krijg je ook automatisch genoeg eiwitten binnen (vetten en eiwitten gaan samen in de natuur), dus daar hoef je je niet zo mee bezig te houden. Groenten kunnen onbeperkt worden gegeten en deze tellen als bron van koolhydraten niet of nauwelijks mee.
Mike
———
VETTEN/SUIKERVERBRANDING
Vraag: Maar ik vind het wel vreemd.. als je laag in KH gaat, zou je lichaam toch moeten overgaan op een vetverbranding… Of moet je dan ook laag in eiwitten gaan, zodat je lichaam gedwongen word om over te gaan in vetverbranding?
Of.. doet je lichaam na een tijdje hetzelfde met vetten? (omzetten in glucose)of zeg ik nu iets heel doms?
Als het zo simpel was, zou het probleem snel opgelost zijn voor iedereen: gewoon lekker veel vetten eten en zo weinig mogelijk koolhydraten en klaar. Je kunt echter niet een lichaam dat zijn hele leven al op suikerverbranding draait (waardoor we vroegtijdig verouderen en overlijden) dwingen zomaar ineens over te schakelen op vetverbranding. Je lichaam kan inderdaad zijn eigen glucose aanmaken, er bestaan geen essentiële koolhydraten of suikers, maar zolang de lever nog te zwak is om vetten goed te kunnen verbranden zal het lichaam blijven kiezen voor suikerverbranding. De lever moet dus topprioriteit krijgen als je naar een vetverbranding toe wilt werken. In de tussentijd moet je je lichaam niet belasten door te weinig koolhydraten te eten.
Dit betekent dat je lever onvoldoende in staat is vetten te verbranden. Als je dan tegelijkertijd onvoldoende kunt terugvallen op suikerverbranding door te weinig vaste koolhydraten te eten, kom je in de problemen en trek je een te zware wissel op je, toch al overbelaste, bijnieren. Het helen van de lever en bijnieren is dus cruciaal!
Mike
———-
PLANTEN VERSUS VETTEN – SUIKER- VERSUS VETVERBRANDING:
Havermout heeft een lage GI gemeten direct of kort na consumptie ervan. Had men de moeite genomen om het effect op de bloedsuikerspiegel op de iets langere termijn te meten, dan was men tot de schokkende conclusie gekomen dat dergelijke ‘langzame koolhydraten’ uit volle granen wel degelijk soortgelijke bloedsuiker- en insulinepieken veroorzaken als geraffineerde koolhydraten. Het duurt alleen een fractie langer en echt veel langer is dit trouwens niet. Snelle koolhydraten geven je dus ‘snelle diabetes’ en langzame koolhydraten ‘langzame diabetes’. Zo geven biologische suikers je ook ‘biologische diabetes’.
Don’t believe the hype! We horen geen grote hoeveelheden suiker, zetmeel en koolhydraten te eten, omdat we als aërobe (op zuurstof gebaseerde) organismes natuurlijke vetverbranders zijn en geen primitieve, anaërobe suikervergisters. Lees de volgende drie artikelen en e.e.a. zal je duidelijk worden:
de-bron-van-alle-kwaad-suiker-zetmeel-en-koolhydraten
http://www.fatsforum.nl/forums/topic/leptine
hoe-je-de-zuurstoftovoer-naar-je-cellen-kunt-verhogen
Tomaat bevat lycopeen, een antioxidant, maar staat ook bol van de neurotoxines. Een verzadigd vet als kokosolie bevat veel meer antioxidanten en heeft geen enkele negatieve bijwerking. So what als er geen omega-3 in zit? Dan neem je toch gewoon levertraan of eet je een nieuwe haring.
De stelling dat plantaardige voeding goed voor ons is omdat deze afweerstoffen bevat is absurd. Dit geeft een sprookjesbeeld van planten die ons willen ‘helpen’ beter te worden. Geen enkel organisme wil gegeten worden en planten dus ook niet. Een plant kan niet vluchten en bedient zich om die reden dan ook van zeer krachtige gifstoffen, die behalve ziekmakend zelfs dodelijk kunnen zijn. Als jij in het wild zou moeten overleven is de kans groot dat jij een giftige plant eet vele malen groter dan dat je een onschadelijke plant eet. Plantaardig voedsel kan een regelrecht Russisch roulette betekenen en je immuunsysteem danig verzwakken.
Vandaar dat planten traditioneel altijd letterlijk kapot gekookt worden en niet of nauwelijks rauw worden gegeten. Traditioneel worden nachtschades gemeden als voedsel en uitsluitend als kortstondige medicinale kuur ingezet (inderdaad een beetje gif om het immuunsysteem te activeren, maar dus niet vrijwel dagelijks op tafel als voedsel). Granen, noten, bonen, peulvruchten, pitten en zaden bevatten het zeer schadelijke fytinezuur. Kruisbloemigen bevatten zeer schadelijke schildklieronderdrukkers (goitrogenen). En het zeer schadelijke oxaalzuur zit o.a. in spinazie, rabarber en cacao, allemaal producten die traditioneel niet rauw worden gegeten. Lees maar eens deze artikelen van de Amerikaanse WAPF-site:
http://www.westonaprice.org/food-features/plants-bite-back
http://www.westonaprice.org/food-features/nightshades
Als veel info over voeding verwarrend voor je is, bedenk dan dat er een objectief criterium is, nl. de testvraag: bestaat het al duizenden jaren als voedsel en is het al duizenden jaren heilzaam? Je moet voedingsinfo afmeten aan dit objectieve criterium. Weston Price onderzocht de levende afstammelingen van jager-verzamelaars, landbouwers, veehouders en nomadische stammen die allemaal een overgeleverde, traditionele voedingswijsheid vertegenwoordigden. Hierdoor krijgen we een objectief beeld van wat de mens wel en niet hoort te eten. Dat schept duidelijkheid in de wirwar van voedingsinfo en -disinfo waarin je je nu begeeft.
Mike
——
Vraag: Maar bestaat er dan enig voedsel dat ALLEEN MAAR gunstige stoffen voor de mens (alle mensen) bevat? En geen enkele slechte of giftige werking heeft?
antwoord Mike:
Dierlijke voeding van de allerbeste kwaliteit dus. Er is ook geen plant en al helemaal geen koolhydraat die ook maar kan tippen aan de geconcentreerde voedingswaarde van hoogwaardige dierlijke voeding. Voor elke voedingsstof die jij aan kan dragen die in plantaardige voeding zit kan ik je een dierlijke bron geven waar deze zelfde voedingsstof in veel hogere concentraties zit.
——
Niemand heeft gezegd dat groenten slecht zijn en niet gegeten moeten worden. Sterker nog, we hebben ze nodig voor specifieke vitamines en andere voedingsstoffen en als alkalisch tegenwicht voor de zuurvormende dierlijke producten. Het enige wat gezegd is, is dat plantaardig voedsel gekookt moet worden en dat je bij de keus van plantaardig voedsel goede overwegingen moet maken tussen de voor- en nadelen, tussen de voedingsstoffen en anti-voedingsstoffen.
Honing is een dierlijk product dat veel meer is dan suiker alleen. Het is ook mineralen, enzymen en zelfs een aantal nog onbekende factoren die honing zo bijzonder maken. Als we een normale smaakbeleving hebben (en dus niet verslaafd zijn aan zoet) dan is honing zo’n zoet goedje dat je er maar zeer weinig van eet. Met mate is biologische, koudgeslingerde honing het beste zoetmiddel dat er bestaat.
Mike
——-
Terug naar ‘Suiker‘