ENZYMEN: RAUW VERSUS GEKOOKT
Enzymen worden hoofdzakelijk geproduceerd door speeksel, de alvleesklier en de lever. Alleen in een voldoende alkalische omgeving zal speeksel voldoende enzymen bevatten en alleen in een voldoende zure omgeving (maagzuur) zullen de alvleesklier en de lever voldoende enzymen produceren. Daarnaast zitten enzymen in rauwe voeding, de hoogste concentraties in rauwe dierlijke voedingsmiddelen.
Het idee is dat je het de spijsvertering zo makkelijk mogelijk maakt. De raw foodists zullen dan als argument aanvoeren dat je juist ongekookte planten moet eten, want dan blijven de enzymen intact. Klinkt mooi, maar ze gaan voorbij aan het feit dat de plantenvezel cellulose onverteerbaar is voor ons mensen. Een plant koken doodt weliswaar de enzymen, maar je krijgt er betere verteerbaarheid voor terug doordat de cellulosewand doorbroken wordt door verhitting. Dit is de reden waarom traditioneel overal ter wereld planten worden gekookt.
Inderdaad is een uitstekende dierlijke bron van enzymen rauwe melk. Dit ondersteunt de spijsvertering wel want het dier heeft de cellulose omgevormd tot een vet- en eiwitrijk vloeibaar product, waarin bovendien de enzymen zitten die de vertering van het product mogelijk maken, amylase voor de koolhydraten, lipase voor de vetten en protease voor de eiwitten. Het product verteert dus zichzelf! Dat is ook precies de bedoeling want een jong dier of een jong mensje heeft nog niet de spijsvertering om vast voedsel goed te verteren.
De bedoeling is dat je dus niet te veel een beroep doet op je enzymenvoorraad. Naarmate organen slijten zijn ze ook minder goed in staat om nieuwe enzymen aan te maken. Je neemt ze veel werk uit handen door enzymrijk, rauw voedsel te eten of drinken dat geen stevige vezels bevat. De mens hoort helemaal niet al die vezels te eten, de mens hoort vet- en eiwitrijke voeding te eten en dus een goede vet- en eiwitverbranding te hebben.
En nu komen we bij de lever. De lever is een ‘kachel’ en deze moet gestookt worden. Het is een kachel die vet verbrandt en geen suiker. Het is dus extreem schadelijk voor de lever als deze noodgedwongen fructose moet opslaan en daardoor vervet. Dus fruit weglaten is een uitstekend idee! Diegenen onder ons die niet zo overgevoelig zijn doen er verstandig aan fruit in hele beperkte mate in te nemen om overbelasting van de lever te voorkomen. Hoe reinig je de lever? De meest effectieve manieren zijn:
– Een reeks van maandelijkse lever/galblaaszuiveringen.
– Consumptie van grote hoeveelheden VET, verzadigd vet welteverstaan, bij voorkeur van dieren. Dit duwt de galblaas aan en dwingt deze zich te ledigen. Wanneer galzouten zich vermengen met maagzuur ontstaat er een ideale zuur-base balans voor de aanmaak van…enzymen. Het bevordert dus ook weer de spijsvertering!
Mike
——–
MAAGKLACHTEN OF EEN NIET-GOED-WERKENDE ALVLEESKLIER (PANCREAS)?:
Verteringsklachten
In alle mogelijke leeftijdsgroepen hebben mensen maagdarmproblemen. Soms zijn het duidelijke klachten en in andere gevallen zijn de klachten van meer vage aard. Grote veroorzaker van zulke buikklachten die vaak niet opgespoord wordt in het ziekenhuis is de alvleesklier (pancreas).
Onopgemerkt gaat de pancreas achteruit
Het afnemen van de functie van de alvleesklier en het toenemen van chronische ontstekingen verloopt meestal sluipend en traag. Onopgemerkt gaat de pancreas als orgaan steeds verder achteruit. Het is niet ondenkbaar dat u dan met uw klachten niet op passende wijze wordt behandeld. Wie weet wordt u naar huis gestuurd met de boodschap ‘we kunnen niets vinden’. Helaas vaak met de bijgedachte dat er dan ook niets aan de hand is met u. Dit is een misvatting!
Lees hier verder……
——-
Een theorie van Mike over de alvleesklier:
Vanaf vandaag ga ik experimenteren met suppletie van natriumbicarbonaat door hier 1 theelepel van per dag in water te drinken. Ik heb de volgende theorie ontwikkeld m.b.t. mijn alvleesklier:
De alvleesklier ondersteunt de spijsvertering op 2 manieren: uitscheiding van spijsverteringsenzymen en afscheiding van natriumbicarbonaat. Ik denk dat mijn alvleesklier te weinig van beide uitscheidt en het daardoor structureel moeilijk heeft. Ik denk verder dat ik voldoende enzymen binnen krijg door mijn consumptie van rauwe melk. Dit zou moeten compenseren voor het onvermogen van mijn alvleesklier om voldoende enzymen te produceren. Wat dus overblijft, en wat ik niet via voeding of dranken binnen krijg, is natriumbicarbonaat. Dit ga ik nu dus een tijdje dagelijks drinken om te zien of dit verbeteringen oplevert voor mij.
Hier een artikel over het gebruik van natriumbicarbonaat, voor wie hier meer over wil weten.
Mike
——-
Het ‘experiment’ duurde voort, en heeft het volgende opgeleverd (tekst van Mike):
Onderstaande schreef Mike 5 maanden terug:
Ik heb mezelf de afgelopen jaren gediagnostiseerd met 2 hoofdproblemen voor wat betreft mijn lichamelijke gezondheid:
1.Een verzwakte galblaas, die boordevol gruis zit (vermorzelde stenen), ook nu nog, 6 jaar na mijn verandering van voedingspatroon in zijn geheel en 3 jaar na overschakeling op WAPF.
2. Een verzwakte alvleesklier, als gevolg van een leven lang consumptie van suiker, koolhydraten, zetmeel en bewerkte, plantaardige oliën/vetten. Dit is bij mij letterlijk zichtbaar in de vorm van een vergrote alvleesklier, met name na een maaltijd of voorafgaand aan reinigingsperiodes.
Twee weken geleden had ik ineens, van de ene dag op de andere, felle steken in mijn alvleesklier. Deze werden al snel gevolgd door aandrang om naar het toilet te gaan. De ontlasting die volgde was moeizaam en pijnlijk voor de alvleesklier. Daarna volgde een zeurende pijn, die mij zorgen baarde. Diezelfde dag volgde nog een aantal felle steken in de alvleesklier (alsof iemand er een mes in had gezet), opnieuw gevolgd door moeizame en pijnlijke ontlasting (die overigens pikzwart was!). 1 enkele keer werd ik hier zo misselijk van dat ik dacht dat ik moest overgeven (is nog net niet gebeurd, maar het scheelde niet veel).
Ik heb hier 2 dingen voor gedaan:
1.De zapper op mijn alvleesklier gehouden. Dit bracht vrijwel onmiddellijke verlichting van de pijn, goddank!
2.Adrenal geslikt om mijn bijnieren te ondersteunen. Ik vermoedde nl. dat ik een lichte vorm had van alvleesklierontsteking (pancreatitis). Ook de Adrenal deed wat hij moest doen en ik was binnen anderhalve dag verlost van deze pijnlijke episode. In 2008 heb ik 3 keer een pijnlijke galkoliek gehad, wat me heel veel groen-zwart gruis op het toilet opleverde en me 20 helse minuten bezorgde op de pot. Ik ben n.a.v. mijn kortstondige pancreatitis naar een anatomie-site gegaan om te zien of er een verband bestaat tussen de galblaas en de alvleesklier en ik zag meteen al dat er een galkanaal uitkomt in de alvleesklier. Vervolgens heb ik ge-Googled op de trefwoorden ‘gall stones’ en ‘pancreatitis’ en, voilà, daaruit kon ik meteen opmaken dat een geblokkeerd galkanaal naar de alvleesklier inderdaad kan leiden tot alvleesklierontsteking.
Sindsdien heb ik herhaaldelijk een opgezwollen en pijnlijke alvleesklier gehad. Bica hielp met verlichting/verzachting van deze klacht:
Ikzelf drink nu alweer een week elke ochtend een theelepel bica in een glas water. Deze keer geen heftige slijmlozingen. Ik merk dat mijn alvleesklier hiervan kalmeert en hij is nu zichtbaar minder opgezwollen.
Ik ben er heel erg blij mee. Mijn alvleesklier wordt alsmaar rustiger (was regelmatig opgezwollen en pijnlijk) en ik ben nu ook een kilo in gewicht kwijt!
De alvleesklier produceert zelf ook natriumbicarbonaat. Ik heb het nodig als supplement want mijn alvleesklier heeft het zelf heel erg moeilijk (opgezwollen en pijnlijk).
Natriumbicarbonaat helpt mijn alvleesklier te ontlasten en ik merk dat het me ook helpt ontzuren.
Dit schreef Mike nu (kerst 2012)
Enkele weken geleden zat ik echter weer tegen een heftige en pijnlijke alvleesklierontsteking aan. Ik werd hier twee dagen achtereen mee wakker (was ook erg misselijk) en heb de tweede dag zelfs tot twee keer toe pure gal gebraakt. Opnieuw ben ik mijn zapper eeuwig dankbaar, want door deze op de pijnlijke alvleesklier te houden zakten de pijnsteken uiteindelijk!
Toch heb ik hier doorheen moeten gaan, want het goede nieuws is dat ik nu al enkele weken een alsmaar slinkende alvleesklier heb! Deze is sindsdien niet meer pijnlijk geweest en zoals gezegd is deze nu alsmaar minder opgezwollen. Het gaat dus de goede kant op! Ikzelf ben ervan overtuigd dat ik dit te danken heb aan de vele fruitsmoothies die ik in 2008 en een gedeelte van 2009 heb geconsumeerd. De WAPF-voeding is sindsdien de alvleesklier systematisch gaan helen. Deze heling heeft echter zo’n 3 jaar geduurd en is nog niet helemaal klaar. Bovendien is deze heling gepaard gegaan met soms heftige ontstekingspijnen en subtielere zeurende pijntjes en uitzetting van dit orgaan.
Zo’n opgezet orgaan weegt ook wat, want ik val nu al enkele weken in kilo’s af! In korte tijd ben ik zo’n 5 kilo kwijtgeraakt! Volgend jaar zien jullie tijdens mijn lezingen een volslanke Mike, want mijn ‘lichte overgewicht’ was grotendeels te danken aan mijn opgezette alvleesklier. Als ik mijn profiel naakt voor de spiegel bekeek, kon ik duidelijk zien dat de bolling van mijn buik ter hoogte van de alvleesklier was en ik daarna verder naar onderen slank was. Niet de traditionele volronde ‘bierbuik’ dus. Nu de alvleesklier tot rust komt en kleiner wordt, trekt mijn complete buikomvang recht, dus ik ben hier in meerdere opzichten blij mee!
Mike
————-
Kefir en kombucha zijn bijzonder goede probiotica’s.
Enkele van de waardevolle voedingstoffen die de “paddenstoel” produceert zijn: probiotica, enzymen, glucoronic zuur, malic zuur, glyconic zuur, lactic zuur, butyric zuur and acetic zuur. Bovendien produceert hij vitamine C en vele B vitamines.
Lees hier meer……..
——–
Een reactie van Mike op iemand die vragen heeft over histamine en slechte darmwerking. Hier speelt bijnieruitputting een belangrijke rol in:
Welkom, Marjolein! Jij heb een extreme variant van wat mij ooit ook mankeerde en waarom ik deze zoektocht naar gezondheid d.m.v. voeding ben aangegaan. Mijn klachten van weleer:
– veel, vaak en lang ziek
– voedselintoleranties en -allergieën
– permanent (365 dagen per jaar) neusverkouden
– hooikoorts, het ene jaar erger dan het andere
– slecht tegen fel licht kunnen
– overal jeuk op mijn lichaam
– onrustig en opvliegerig
Al deze klachten kun je samenvatten onder de noemer histamine. Wat de bijnieren hiermee te maken hebben is dat de bijnieren een histamine-oplossend enzym produceren genaamd histaminase. In het geval van verzwakte bijnieren gebeurt dit te weinig en krijg je dus overmatige histaminereacties. Sowieso horen je bijnieren het immuunsysteem (histamine is een immuunreactie) binnen de juiste proporties te houden d.m.v. cortisol, want anders slaat je immuunsysteem op hol.
In jouw verhaal herken ik al deze verschijnselen, dus prioriteit nr. 1 is het ondersteunen van de bijnieren d.m.v. dierlijk bijnierextract. Hierover valt op dit forum ongelooflijk veel te lezen, incl. gebruikerservaringen. De zoekfunctie van het forum laat te wensen over, dus beter in Google ‘bijnieren westonprice.nl’ of ‘bijnieruitputting westonprice.nl’ of ‘bijnierextract westonprice.nl’ typen.
Daarnaast is het van belang om je bijnieren te voeden met de juiste voeding. Alle hormoonklieren draaien op verzadigd vet, cholesterol, eiwitten en mineralen. Vette, dierlijke producten van de juiste kwaliteit (geen bio-industrie!) en Keltisch zeezout (www.keltischzeezout.com) dus. Pinklady waarschuwt terecht voor het feit dat je dergelijke zware voeding wel eens niet goed zou kunnen verteren en spreekt over ‘GAPS-plus’. Dit is niets meer dan zo veel mogelijk vloeibare voeding in de vorm van beestenbottenbouillons (met gepureerd of flink mals gekookt vlees), yoghurtsmoothies, melk- of waterkefir, rauwe melk, etc. Spijsvertering is niets anders dan vast voedsel vloeibaar maken, dus als je je voedsel al vloeibaar tot je neemt sla je de spijsvertering zo goed als over, waardoor deze rust krijgt en op basis van de geconcentreerde, vloeibare voedingsstoffen kan helen. De ‘plus’-factor’ zit hem in de toevoeging van glutenvrije granen (witte rijst, quinoa, gierst, boekweit, amarant) om te voorkomen dat je te weinig koolhydraten binnen krijgt.
Jouw therapeut heeft gelijk om je gekookte groente aan te raden i.p.v. rauw, maar die volle granen gaan je echt niet helpen. De sennapeulen evenmin. En 4 stuks fruit per dag? Stop maar rigoureus met alle fruit, want modern, doorgekruist fruit komt neer op niets minder dan suikerwater.
Je bent in dit stadium ook gevoelig voor allerlei theorieën over voeding met betrekking tot jouw klachten. Ongetwijfeld zul je ook al terecht zijn gekomen bij de theorie van ‘biogene aminen’ en daaraan gekoppeld een histamine-arm of -vrij dieet. Didy van der Veer propageert deze theorie in Nederland. Dit is een heilloze weg. Uit jouw verhaal blijkt wat een vermijdingsstrategie teweegbrengt:
reageer nu ineens ook op wortel, appel, peer, terwijl deze niet histaminerijk zijn, maar ben allergisch voor boompollen in geringe mate en in erge mate allergisch voor graspollen… en dat geeft kruisreacties…
Eliminatiediëten maken je spijsvertering niet sterker, maar zwakker, zoals je nu zelf ook ervaart. Je moet niet wegvluchten van het probleem, maar het juist aangaan. Alle voedselintoleranties en -allergieën hebben te maken met bepaalde eiwitten in bepaalde voedingsmiddelen, in dit geval de biogene aminen. De oorzaak zit hem dus in een slechte eiwitvertering. Deze eiwitten vermijden lost wellicht de triggers (symptomen) op, maar de oorzaak zit hem in te weinig maagzuur.
Eiwitten zijn de grootste moleculen in ons voedsel en ze lossen alleen maar op in een badje met zoutzuur (maagzuur). Je hebt dus te weinig maagzuur. En daarmee komen we weer uit bij…de bijnieren. Een van de klassieke symptomen van verzwakte bijnieren is te weinig aanmaak van maagzuur. Als het lichaam te weinig maagzuur heeft kan het eiwitten niet goed verteren en ontstaan er gist- en rottingsprocessen in de maag en darmen, met gasvorming tot gevolg (vandaar je opgezette buik). Indien er sprake is van te weinig maagzuur is er ook geen prikkel voor het lichaam om een hele dikke, stevige, beschermende slijmvlieslaag rondom de darmwand aan te leggen, die dient als een basische buffer tegen het uiterst zure en bijtende maagzuur. Als deze slijmvlieslaag alsmaar dunner wordt, worden de darmen vanzelf poreus of ‘lek’, waardoor er onverteerde eiwitdeeltjes rechtstreeks in het bloed terecht kunnen komen, die als indringers worden gezien en vervolgens immuunreacties uitlokken, zoals ontstekings- en histamine reacties.
Maagzuur is hydrochloride, vloeibaar chloor dus. In ons voedsel vinden we maar 1 bouwstof van maagzuur en dat is de chloride in natriumchloride, zout dus. Dit geeft het belang van Keltisch zeezout aan, dat behalve natrium en chloor ook het zeer kalmerende magnesium (het 3e element in zeewater) bevat en daarnaast nog zo’n 80 andere mineralen en spoorelementen. Als je natriumchloride consumeert valt dit gecombineerde molecuul uiteen in zijn oorspronkelijke componenten, natrium en chloor. De natrium gaat naar de bijnieren en de chloor naar het maagzuur (zou dit de basis zijn van het woord zout-zuur, omdat zout een bouwsteen is van maagzuur?). Met zout sla je dus 2 vliegen in 1 klap, want je heelt je bijnieren en je maakt meer maagzuur aan! Voor de darmwand is gelatine een nagenoeg identieke substantie als die beschermende slijmvlieslaag rondom de darmen, vandaar die helende, gelatinerijke beestenbottenbouillons.
Je moet het probleem bij de bron aanpakken en niet de hele tijd om de hete brij heen dansen, zoals je tot nu toe hebt gedaan op basis van wat ‘experts’ je hebben verteld. Het zal niet van vandaag op morgen gaan, maar er is geen enkele reden waarom je dit proces niet zou kunnen omkeren. Het is mij immers ook gelukt! Toegegeven, mijn klachten waren niet zo heftig als de jouwe, maar in jouw verhaal zie ik mezelf een aantal jaren later, als ik niet deze weg was ingeslagen. Heb geloof, geduld en vertrouwen in het zelfhelende vermogen van je lichaam en ondersteun het hierbij maximaal d.m.v. vloeibare voeding en bijnierondersteuning. Met een lange adem kom je er uiteindelijk, dat weet ik zeker!
Mike
‘De enzymfactor’ van Hiromi Shinya
De in de VS en Japan zeer gerespecteerde chirurg dr. Shinya reikt de sleutel aan waarmee het lichaam zichzelf kan genezen: de enzymfactor. Enzymen zijn minuscule pakketjes energie die onontbeerlijk zijn voor alle levensfuncties.
Als we een tekort hebben aan enzymen worden we ziek. Als het tekort wordt aangevuld worden we weer beter.
Dr. Shinya laat zien hoe we de voorraad ‘wonder’-enzymen kunnen behouden en genezing kunnen bewerkstelligen. Hij legt uit waarom geen enkele van zijn kankerpatiënten die zijn adviezen opvolgden ooit een terugval hebben gehad. Ziekten die met deze methode succesvol kunnen worden aangepakt zijn onder andere: kanker, hart-en vaatziekten, overgewicht, constipatie, en de ziekte van Crohn.
De enzymfactor geeft aan hoe je je enzymhuishouding kunt ondersteunen en tot op hoge leeftijd vitaal kunt blijven. Klik op het boek om te bestellen.